Urodził się w tej części Europy, która wtedy jeszcze była fragmentem innej rzeczywistości politycznej, choć już powoli zwracała się ku jutrzence wolności. W Polsce Ludowej dojrzewał i edukował się. Poddawany rozlicznym ideologicznym naciskom i naturalnym popędom ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. Później, na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu obronił pracę doktorską z zakresu filozofii kultury, estetyki i teorii sztuki. Pracował w różnych miejscach, jednak najdłużej jest zatrudniony na Uniwersytecie Zielonogórskim - wcześniej w Instytucie Filozofii, obecnie w Instytucie Sztuk Wizualnych, gdzie prowadzi zajęcia m. in. z propedeutyki filozofii, estetyki, filozofii i teorii sztuki, a także seminaria dyplomowe, w ramach których stara się analizować przemiany, jakie dokonują się w obszarze kultury nowoczesnej oraz ich konsekwencje dla współczesnego kształtu praktyk artystycznych, jak również argumentować krytyczną postawę wobec wytworów działalności artystycznej. Jest autorem wielu opracowań z zakresu pograniczy filozofii sztuki, estetyki, teorii i historii kultury, dotyczących zwłaszcza europejskiego modernizmu oraz wybitnych i kontrowersyjnych osobistości polskiego świata literatury i sztuki, jak Stanisław Przybyszewski, Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy), czy Stanisław Brzozowski. Autor monografii Metafizyczne grymasy. Czysta Forma Witkacego jako kategoria metafizyki, artykułów związanych z estetyczną i etyczną problematyką pejzaży ponowoczesnego świata, z kulturowym i politycznym kontekstem najważniejszych zjawisk współczesnej sztuki i edukacji twórczej, z powszechnością procesów estetyzacyjnych oraz transformacjami w obszarze kultury popularnej, a także redaktor naukowy tomów: Terytoria kultury - topografia obecności i Uczelnia miejscem sztuki. Był organizatorem i kierownikiem naukowym cyklicznych sympozjów artystyczno-filozoficznych, których celem było m. in. łączenie refleksji dotyczącej problematycznych kwestii praktyk twórczych i statusu przedmiotów artystycznych, a także innych, posiadających estetyczną formę wytworów człowieka, z namysłem nad gwałtownym przeobrażeniem sfery komunikacyjnej oraz generowanym przez dynamikę współczesnych przemian doświadczeniem przemijalności oraz nietrwałości produkcji kulturowej. Obecnie realizuje projekty międzynarodowe (m. in. prowadzony z Instytutem Badań Sztuki Współczesnej w Kijowie program badań pt. Sztuka współczesna w dobie mediów cyfrowych), analizuje sytuację sztuki polskiej w nowej, potransformacyjnej rzeczywistości, prowadzi badania kultury popularnej; interesują go granice wolności i autonomiczności tworzenia, a także związki praktyk twórczych z politycznymi i estetycznymi modalnościami życia – np. to, jak modyfikacje technik wytwarzania wpływają na zmianę funkcjonalności, wartości estetycznej i redefinicję sensu poznawczego. Pisze. Stara się myśleć, choć to aktualnie poważne wyzwanie.