Głównym założeniem mojej pracy artystycznej pt. „Anonim”, jest poruszenie kwestii anonimowości międzyludzkiej oraz postrzegania człowieka na podstawie twarzy. Często człowiek jest oceniany względem swojego wizerunku - poprzez makijaż, piercing czy po prostu przez swój odmienny wygląd. Dusza (zewnętrze) próbuje się uzewnętrznić właśnie dzięki twarzy. W dużej mierze to twarz zdradza nasze samopoczucie, uczucia: te złe czy też te dobre. Jesteśmy w stanie z niej wyczytać wszystko co jest nam potrzebne do oceny drugiej osoby. Gdy spotykamy kogoś po raz pierwszy wzrok spotyka się ze wzrokiem drugiej osoby. To twarz gra wtedy główną rolę. Dlatego zabiegiem było jej zasłonięcie. Bo tak naprawdę co możemy wywnioskować? Wtedy twarz jakby zanika, milknie, nie wiemy zupełnie nic. Nie możemy oceniać, bo nie mamy ku temu podstaw. Niknie wtedy szansa na krytykę, która szczególnie w XXI wieku jest szalenie niebezpieczna. Ludzie za dużo oceniają, myślą, że wiedzą wszystko, bo widzą. A gdy odbierzemy im tę możliwość, nie mają co mówić, ponieważ nie mają ku temu podstaw. Tak naprawdę bez twarzy nie ma żadnej ekspresji, to twarz nadaje portretowi świetlistości, głębi. Dobrym przykładem jest tu portret Mona Lisy, który został namalowany przez Leonardo da Vinci. Portret oczywiście zachwyca, całą swą okazałością, barwami, postacią kobiety. Ale tak naprawdę twarz przyciąga naszą uwagę. Przeszywający wzrok pozującej kobiety budzi największe emocje wśród krytyków. Zabieg ,,zabrania’’ twarzy moim portretom skłonić może do refleksji na temat właśnie twarzy i zastanowienia nad tym czym jest dla nas wizerunek. Praca ma kilka wątków, ten który został wyjaśniony wcześniej nie jest jedynym. Twarz to również maska.  Kolejnym ważnym aspektem jest wolność. Wolność tego jak wyglądamy i jak chcemy wyglądać. Stąd można zauważyć różnorodność w kolorach włosów, czy co ważniejsze różnorodność w kolorze skóry. W XXI wieku dalej dochodzi do szykanowania, czy mówiąc wprost nietolerancji, przykrych słów czy czynów cielesnych na tle rasowym. Ludzie są różni, mają prawo wyglądać, jak chcą. Powinni mieć wolność wyboru oraz wyrażać się w sposób jaki chcą. Nie bez powodu na portretach możemy zauważyć tylko same kobiety. Rola kobiet w życiu codziennym jest ogromna. Kobiety są silne, szczególnie psychicznie. Potrafią działać cuda w obronie siebie, czy swoich bliskich. Kobieta to siła. Niestety w dzisiejszych czasach bywa różnie z prawami kobiet. Często ich wolność jest podważana a i bywa, że odbierana. Są miejsca, gdzie kobiety są zniewolone. Odbierane są prawa, podstawowe prawa egzystencjalne. Decydowanie o swoim ciele. Ta praca to również pewien protest w stronę właśnie tej niesprawiedliwości. Interpretacji jest kilka, zależy pod jakim kątem spojrzymy na pracę i jakie wartości będziemy chcieli dzięki niej zauważyć. Prac składa się z 30 portretów, które połączone razem mają budzić ogrom, trochę przytłaczać. Wzbudzać refleksje, zachęcić do niej.