Wszystko zostało zrobione

oraz promocja monografii Potencjał kontemplacyjny obrazu. Sfera mentalna, fizyczna i duchowa.

Wernisaż wystawy 17 stycznia 2025 godz. 17.00

Muzeum Ziemi Lubuskiej/Galeria Nowy Wiek,

al. Niepodległości 15, Zielona Góra

Wystawa czynna do 16 lutego 2025

Tytuł wystawy to nie podsumowanie ani zamykanie tego, co otwarte. To stan świadomości w którym nie ma już nic do zrobienia, ponieważ wszystko jest dostępne i zawsze takie było. To przyzwolenie na naturalny przepływ życia, bez oporu i bez potrzeby kontroli.

Wszystko zostało zrobione nie odnosi się do fizycznych działań czy realizacji celów, ale do zrozumienia, że nie istnieje oddzielne ja, które mogłoby cokolwiek zrobić. Z tej perspektywy nie ma podziału na wykonawcę i działanie, świat po prostu jest – bez początku, bez końca, a wszystkie zjawiska pojawiają się spontanicznie w jednym istnieniu.

Wszystko płynie, jedyną pewną rzeczą jest zmiana. Jeśli pozwoli się na to, aby wydarzenia zdarzały się po sobie, bez oczekiwań a w rezultacie bez rozczarowań to rzeczywiście nie ma już nic do zrobienia. Wszystko dzieje się samo. Potrzeba nieustannego robienia wynika z iluzji wytworzonej przez ego i umysł. Wciąż jesteśmy zajęci porządkowaniem, segregowaniem, systematyzowaniem, niezapominaniem… uwikłani w nieustanny kołowrót działań, odchodzeń i powrotów, zajęci szukaniem a później gubieniem tego co już znaleźliśmy.

Opowiadam historię, która doprowadziła mnie do momentu, gdzie wszystko staje się proste, opowiadam historię, która doprowadziła mnie do miejsca, w którym doznajemy poczucia ulgi. Życie w swoim najprostszym pojmowaniu nie wymaga od nas wysiłku ani spełnienia – już teraz jest pełne i doskonałe bez wewnętrznego poczucia braku. W tym zrozumieniu znika lęk, a pojawia się spokój i harmonia z tym, co jest i nie ma się już czego bać! Tak naprawdę, życie toczy się samo, a każdy moment jest doskonały taki, jaki jest. Nie ma potrzeby niczego dodawać ani poprawiać, ponieważ wszystko jest już kompletne.

Jak chmury po niebie płynie przez Ciebie życie,

które nieustannie się zmienia.

Jesteś jak Niebo,

dzięki któremu wszystko ma miejsce*.

Poczucie szczęścia nie jest związane z ilością zgromadzonych doświadczeń, posiadanych przedmiotów czy zdobyta wiedzą, to jest jakbyś wrócił/a do domu po dalekiej podróży. Uświadamiasz sobie, że to czego szukałaś/eś zawsze z Tobą było, lecz nie potrafiłaś/eś tego dostrzec. W takim stanie znikają wysiłki i wewnętrzne napięcia. Pozostaje czysta obecnoś

, która nie osądza, nie dąży i nie pragnie.

O wystawie:

Wystawie towarzyszy wydana w ubiegłym roku przez Uniwersytet Zielonogórski monografia zatytułowanej Potencjał kontemplacyjny obrazu. Sfera mentalna, fizyczna i duchowa. Próbuję w niej zbadać, w jaki sposób sztuka wizualna wpływa na trzy główne aspekty ludzkiej egzystencji: mentalny, fizyczny i duchowy. Koncentruje się w niej na badaniu siły oddziaływania obrazu, który staje się medium do głębszego poznania samego siebie oraz otaczającej rzeczywistości.

Książka ukazuje także moją twórczość artystyczną od końca lat 80 dwudziestego wieku po czasy współczesne. Znajdują się w niej komentarze do cykli malarskich, które eksplorują spokój, ciszę i harmonię poprzez sztukę. Przykłady obrazów pozwalają zrozumieć, jak artystyczny proces twórczy staje się formą kontemplacji, sprzyjającą transformacji wewnętrznej oraz refleksji nad duchowym wymiarem życia. Analizuje obrazy nie tylko jako przedmioty estetyczne, ale również jako narzędzia wspomagające rozwój wewnętrzny i uważność.

Założeniem monografii jest wykazanie jak oprócz tradycyjnych technik malarskich wykorzystać nowoczesne środki/media techniki wywoływania obrazu, takie jak projekcja, film, prezentacja, dźwięk oraz poszukiwanie niekonwencjonalnych technik, środków, mediów i ich połączeń.

Monografia zawiera 7 tekstów - dwa z nich są mojego autorstwa, w pozostałych oddaję głos osobom, które zechciały podzielić się swoją perspektywą i refleksjami na temat mojego dorobku artystycznego. W otwierającym monografię rozdziale Niebieska melancholia, czyli cisza w obrazie dzielę się swoim rozumieniem sztuki, roli twórcy i odbiorcy. Stawiam tu sobie i czytelnikowi wiele pytań, zachęcam do kontemplacji, do zatrzymania się na tym, co jest w tej chwili. Egzemplifikacją takiego zanurzenia się w teraźniejszości są prace z cyklu Baseny oraz Obrazy mesmeryczne. W tekście Powrót na “błękitną planetę” Joanna Sokołowska umieszcza moją twórczość w perspektywie kosmicznej, a nawet kosmologicznej. Przygląda się moim powiązaniom artystycznym z Urszulą Broll, powiązaniom, które sięgają odległych czasów i przestrzeni. Możemy dostrzec tę łączność w cyklu Wyobraź sobie. Radosław Czarkowski pisze o pustej baszcie, wernisażu bez gości, artyście bez odbiorcy. Cisza i spokój mówią o ich pandemicznym kontekście. Wieczne teraz dostrzega w moich obrazach Żywia Leszkowicz-Baczyńska. Widzi jednocześnie spójność i ciągłość moich działań artystycznych, zwraca uwagę na ważną dla mnie relację między naturą a człowiekiem, jego ciałem i duszą. Obrazuje to cyklem To czego nie widać. Joanna Imielska dzieli się swoim widzeniem mojej twórczości w tekście Gdy wszystkie dźwięki zapadają w ciszę. Pisze o tym, jak odczytuje moje inspiracje, jak działa na nią kolor, o wyłaniającej się z moich prac metafizyce. Dla Artura Pastuszka moja praca twórcza to Hipnotyzująca codzienność, czyli magnetyzm repetycji. Wskazuje on na napięcia, kontrapunkty w mojej twórczości, śledzi jej rytm, narrację, motywację. Odnajduje sens repetycji odnosząc się do analizowanych prac. W kolejnym, moim autorskim tekście Nad brzegiem rzeki Pliszki opisuję ważne dla mnie miejsce, gdzie odnalazłam Cichy umysł oraz moją nieustanną twórczą podróż. Książka została zrecenzowana przez prof. UAM Izabelę Rudzką. Zawiera 216 stron.

Publikacja finansowana w ramach dotacji na utrzymanie i rozwój potencjału badawczego Instytutu Sztuk wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Magdalena Gryska

Studiowała w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Dyplom uzyskała w pracowni malarstwa. Była wolnym słuchaczem w École Nationale Superieure Des Beaux Arts w Paryżu, w roku 2009 uzyskała stopień doktora habilitowanego w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.

Obecnie pracuje na Uniwersytecie Zielonogórskim, gdzie prowadzi dyplomującą pracownię malarstwa. Od roku 2011 pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Sztuk Wizualnych w Uniwersytecie Zielonogórskim. Współtworzy Miejsce Aktywności Twórczej Kosobudki 3. Miejsce działań artystycznych i projektów rozwojowych. Mieszka w Zielonej Górze i Kosobudkach. Zajmuję się malarstwem, obiektem, działaniem w przestrzeni i małymi formami wideo. Jest autorką około 50 wystaw indywidualnych i brała udział w około 150 wystawach zbiorowych w Polsce, Niemczech, Francji, Czechach, Słowacji, Chinach, Włoszech, Austrii, USA i w Ukrainie. Moje prace znajdują się w wielu kolekcjach publicznych i prywatnych w kraju i za granicą.